ਪਰਮੇਸ਼ਰ
ਬਾਇਬਲ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਜਗਤ ਦਾ ਉਪਾਵਣਹਾਰ ਹੈ (ਉਤਪਤ ੧:੧) ਪੁਪਾਵਣਹਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਦੇ ਸਮਾਨ ਨਹੀ ਹੈ- ਅਰਥਾਤ ਉਹ ਅੰਜਨਮ, ਅਨਾਦੀ ਅਤੇ ਅਨੰਤ ਹੈ (ਕੂਚ ੧੫:੧੮; ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ ੩੩:੨੭) ਬਾਇਬਲ ਇਹ ਵੀ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਆਤਮਾ ਹੈ (ਯੂਹੰਨਾ ੪:੨੪)। ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਦ੍ਰਸ਼ਯ ਹੈ ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ ੧:੧੫; ੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੧:੧੭)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੩੯:੭-੧੦)। ਸਰਵਸਾਮਰਥੀ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੯:੨੬)। ਅਤੇ ਸਰਵਗਿਆਨੀ ਹੈ ( ਲੂਕਾ ੧੨:੨)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇੱਕ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਖੰਨਡ ਹੈ, ਫਿਰ ਇਹ ਕਿ ਉਹਦੇ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ "ਪਰਮੇਸ਼ਰ" ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਇੱਕ ਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੈ (ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ ੪:੩੫)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਦਾਤਾ ਹੈ (ਅੱਯੂਬ ੩੩:੪)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਅਤੇ ਨਿਆਈ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਰ ਸੋਚ, ਵਚਨ, ਅਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਆਂਤੀਮ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹਿਸਾਬ ਲਵੇਗਾ ( ੨ਪਤਰਸ ੩:੭)।
ਬਾਇਬਲ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੰਮੁਖ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਡਰ, ਭਗਤੀ, ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮੁੜਣ ਅਤੇ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਕਰੋ (aਪਦੇਸ਼ਕ ੧੨:੧੩; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੭:੩੦)।
ਬਾਇਬਲ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਡਾ ਪਿਤਾ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੬:੯; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੭:੨੯)। ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਯਿਰਮਿਹਾ ੩੧:੩)। ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਵਿੱਚ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਭੈੜੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਚਲਦੇ ਜਿਸਦੇ ਅਸੀਂ ਦੋਸ਼ੀ ਹਨ)ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਇਸਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ, ਕੀ ਕ੍ਰੂਸ ਉਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪ ਦੰਡ ਨੂੰ ਸਹ ਕਰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਕ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਰਾਹ ਬਣਾਏ। ਇਸਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੀ ਸਾਡਾ ਇਕ ਮਾਤਰ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈ (ਯਹੂਦਾ ੧:੨੫)। ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਸਚਚੇ ਦਿਲੋਂ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਅਰਦਾਸ ਤੁਰੰਨਤ ਸੁੰਨ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹਰੂਰੀ ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸਵਾਂਸ ਵਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਕਰੀਬ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੩੪:੧੭; ੧੩੦:੧)। ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਲਈ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰੋ", ਤਦ ਪ੍ਰਭੂ ਉਹਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਸੁਟ ਦੇੰਦਾ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੧੨)। ਇਹ ਸਾਫੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ (ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਵਰੂਪ ਹੈ ਅਤੇ ੨੦੧੨ ਸਾਲਾਂ ਪਹਿਲੇ ਸਾਡੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ) ਦੇ ਉਸ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਵੱਲੋਂ ਉਸਨੇ ਪਾਪ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਪੂਰਾਣੇ ਜਗਤ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਦ ਤੀਜੇ ਦਿੱਨ ਫਿਰ ਜੀ ਉਠ ਖੜਨਾ) ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਵੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਪਾਯ ਕੀਤਾ।
ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ
ਬਾਇਬਲ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੩:੧੬)। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧,੨) ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਚਨ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧)। ਅਦ੍ਰਸ਼ਯ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਵਰੁਪ ਹੈ (ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੧:੧੫)। ਉਹ ਅਜੰਨਮ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ "ਪੁਤਰ" ਵਲੋਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਜੰਨਮ ਹੋਇਆ ਜਾਂ ਉਹ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ; ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ (ਬ੍ਰਹਮ) ਤੋਂ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਕ (ਅਨੰਤ) ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧;੧)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿਚ ਇਕ ਹੀ ਮਾਤਰ ਬਿਚੌਲਾ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੨:੫)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਕੇਵਲ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਜਾਣ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਇਸ਼ਵਰਤਅਤਵ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਣੀ ਰਹੰਦੀ ਹੈ (ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੨:੯; ਇਬਾਨਿਆਂ ੧:੩)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੁਭਾ ਦੀ ਸੰਪੂਰਣ ਨਕਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਜਗਤ ਦਾ ਉਪਾਵਣਹਾਰ ਅਤੇ ਪਾਲਨਹਾਰਾ ਹੈ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੩)। ਯਿਸੂ ਜਗਤ ਦੇ ਬਨਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ (ਯਹੂਨਾਂ ੧;੧,੨)। ਯਿਸੂ ਆਨੰਤ ਹੈ।
ਸਭ ਕੁਝ ਯੀਸ਼ੁ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਲਈ ਹੀ ਸਜੀਆਂ ਗਇਆਂ ਹਨ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੈ ਅਤੇ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਵਿੱਚ ਪਲੇਠਾ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੫)। ਉਹ ਜਗਤ ਦਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਅਤੇ ਜਗਤ ਉਧਾਰਕਰਤਾ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਨਿਮਿਤ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਬਣਗਿਆ (ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧੪)। ਕੀ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਰਜ ਚੁਕਾਯ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰੇ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੨:੯-੧੮)। ਉਹ ਮਰੇ ਹੋਇਆ ਵਿਚ ਫਿਰ ਜੀ ਉਠਿਆ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਦੇ ਰਾਜਯ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੀ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜਯ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਜਾਓ। ਉਹ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਜੀਵਿਤੋਂ ਅਤੇ ਮਰੇ ਹੋਇਆਂ ਦਾ ਨਿਆਇ ਕਰਨ ਆਉਗਾ (੨ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੪:੧)।
ਮਸੀਹ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪਦਾਂ
੧. ਭਵਿਸ਼ਿਅਵਕਤਾ
ਮਰਕੁਸ ੬:੧੫; ਯਹੂਨਾਂ ੪:੧੯; ੬:੧੭
ਉਹ ਯਸ਼ਾਯਾਹ ਜਾਂ ਯਿਰਮਿਯਾਹ ਦੇ ਸਮਾਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜ ਭਵਿਸ਼ਯਵਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
a. ਉਹ ਭਵਿਖਵਾਣੀ ਦਾ ਸਾਰ ਹੈ।
"ਯਿਸੂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਵਿਖਬਾਣੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ" (ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦)।
ਬ. ਉਹ ਭਵਿਖਬਾਣੀ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ।
"ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਖੋਜ ਕਿਤੀ ਕਿ ਮਸੀਹ ਦਾ ਆਤਮਾ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੁੱਢੋ ਹੀ ਵਲੋਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਦੁਖਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੋਨ ਵਾਲੀ ਵਡਿਆਈ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਕਿਹੜੇ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਦੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਸੀ" (ਪਤਰਸ ੧:੧੧)।
੨. ਜਾਜਕ
ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੧੪-੧੬; ੮:੩
ਜਾਜਕ ਮਨੁੱਖ ਵਲੋਂ ਰੱਬ ਵਲੋਂ ਭੇਂਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਵਿਸ਼ਿਅਵਕਤਾ ਰੱਬ ਵਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਵਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨਾ ਹੀ ਕੇਵਲ ਭਵਿਸ਼ਅਵਕਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰੰਨਤੂ ਉਹ ਅਨਾਦਿਕਾਲ ਵਲੋਂ ਸਾਡਾ ਉੱਚ ਜਾਜਕ ਹੋ ਕਿ ਆ ਗਿਆ; ਇਸਲਈ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਦੇ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।
a. ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਬਣਾ।
ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਲਈ ਪਰਮ ਪ੍ਰਧਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਜਾਜਕ ਬਨਣ ਦੇ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਬਨਣਾ ਪਿਆ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੧੪-੧੬)।
ਬ. ਉਹ ਵਿਚੌਲਾ ਬਨਿਆ।
ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਧਿਅਸਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੮:੩੪; ਇਬਰਨੀਆਂ ੭:੨੫)।
੩. ਰਾਜਾ
ਜਬੂਰ ੧੧੦:੧-੪; ਜ਼ਕਰਯਾਹ ੬:੧੩
a. ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਰਾਜਾ ਹੈ, (ਫਿਲਿਪਿੱਆਂ ੨:੧੦)।
ਸਵਾਮੀ, ਪਾਲਨਹਾਰਾ, ਰਖਿਅਕ, ਤਾਰਣਹਾਰਾ
ਬ. ਅੁਹ ਨਿਆਈਰਾਜਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੨:੧੬; ੨ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੪:੧)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ
ਬਾਇਬਲ ਵਿੱਚ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਨਾਮਾਂ ਵਲੋਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ "ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਉਤਪਤ ੧:੨), "ਸੱਤ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਯਹੂਨਾਂ ੧੪:੧੭), "ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ" (ਲੂਕ ੧੧:੧੩), "ਪਵਿਤਰਤਾ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਰੋਮ ੧:੪), ਅਤੇ "ਸਹਾਇਕ" (ਯਹੂਨਾਂ ੧੪:੨੬)। ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਦਾ ਬਣਾਉਨ ਬਾਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਦਾਤਾ ਹੈ (ਅਜੂਬ ੩੩:੪; ਜਬੂਰ ੧੦੪:੩੦) ਉਹੀ ਨੇ ਪਵਿਤਰ ਬਾਇਬਲ ਦੀ ਲਿਖਾਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਰਨਾ ਦਿੱਤੀ (੨ਪਤਰਸ ੧:੨੧)। ਉਹੀ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਅਦਭੁਤ ਵਰਦਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇਨੇ ਹਨ (੧ਸਮੁਇਲ ੧੦:੧੦; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੦:੩੮; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨)। ਉਹ ਆਤਮਕ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਸੱਮਝ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਅਜੂਬ ੩੨:੮; ਅਸ਼ਾਯਾਹ ੧੧:੨)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਦਾਸਾਂ ਨੂੰ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਲਈ ਵੱਖ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੦:੩੮; ੧ਯਹੂਨਾਂ ੨:੨੭)। ਉਹ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਮਹਾਨ ਗਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਪਾਪ, ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਏ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਨਿਰੁਤਤਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧੫:੨੬; ੧੬:੮)। ਉਹ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯੋਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਸ (ਉਹ ਦੇ ਭਰੇ ਜਾਣ) ਕਰਨ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੇ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਦੀ ਸਾਮਰਥ ਪਾਉਣਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧:੮)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ
"ਬਪਤੀਸਮਾ" ਯੁਨਾਨੀ ਸ਼ਬਦ ਬਪਤੀਤੋ ਵਲੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਡੁਬਾਉਣਾ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਭਾਡੀਆਂ ਜਾਂ ਕਪਡੇ ਨੂੰ ਡੁਬੋ ਕਰ ਧੋਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾਂ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਵਿਚ ਡੁਬਾਇਆ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਭਰਿਆ ਜਾਨਾ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀ ਉਸਦੇ ਸਾਮਰਥ ਵਲੋਂ ਤਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਪਹਿਲ ਅਨੁਭਵ ਪਾਂਦੇ ਹੈ। ਇਹ ਬਪਤੀਸਮਾ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਨਹੀ ਬਲਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੪; ਲੂਕ ੨੪:੪੯)।
ਬਾਈਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਹਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਲਈ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੩੮)।
ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਪਿਆਸਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਵੇ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਸੋਤਾ ਹੋਵੇਗਾ (ਯਹੂਨਾਂ ੭:੩੮,੩੯)।
ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਗੇ ਤੱਦ ਅਸੀ ਸਾਮਰਥ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਗੇ ਅਤੇ ਅਸੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗਵਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਨੋਕ ਨੋਕ ਤੱਕ ਹੋਣਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧:੮)।
ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਖੁਦ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੩:੧੧)।
ਨਵਾਂ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਲੋਕੀ ਪਵਿਤਰਆਤਮਾ ਵਲੋ ਭਰ ਗਏ ਤੱਦ ਅੰਨਯ ਅੰਨਯ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣ ਲੱਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੪; ੧੦:੪੬; ੧੯:੬)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਸਾਨੂੰ ਮਸੀਹ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਵਿੱਚ ਹੌਉਸਲਾ ਅਤੇ ਜੋਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਆਤਮੇ ਦੇ ਨਾਲ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਆਤਮਾ ਵਲੋ ਭਰਪੂਰ ਹੋਕੇ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਵਿੱਚ ਚਲਣ ਦੀ ਸਾਮਰਥ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਤ੍ਰਿਏਕ ਪਰਮੇਸ਼ਰ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹ ਤ੍ਰਿਏਕ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪਿਤਾ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪੁੱਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤਿੰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹ ਤ੍ਰਿਏਕ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਸਲਈ ਕਯੋਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਤਯ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਆਨੰਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪ੍ਰੇਮ ਹੈ। ਸਤਯ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਾਣਕਾਰ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ, ਅਤੇ ਸਰਵਗਿਆਨੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਸਰਵੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਪਿਆਰਾ, ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਆਨੰਨਦ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਖ਼ੁਸ਼, ਆਨੰਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ, ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। (ਬਿਬਸਥਾ ਸਾਰ ੬:੪; ਜਬੂਰ ੨:੭; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੩; ਜਬੂਰ ੬੮:੧੮; ਯਸਾਯਾਹ ੬:੧-੩; ੯:੬; ਉੱਤਪਤ ੧:੨; ੧ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੧:੧੭; ੧ ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੮:੪-੬; ੧ ਪਤਰਸ ੧:੨; ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧੭; ਫਿਲਿੱਪਿਆਂ ੨:੧੧; ਮੱਤੀ ੩:੧੬-੧੭)।
ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ
ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਜਗਤ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਚਿਜਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਛ: ਦਿੱਨਾਂ ਵਿਚ ਕੀਤੀ (ਉਤਪਤ ੧; ਕੂਚ ੨੦:੧੧)। ਜਿਹੜੀ ਵਿਂ ਦਿਖਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅੱਜ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਨ ਦਿਖਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਅਰਥਾਤ ਸ਼ੂੰਨਯ ਵਲੋਂ ਸਾਜਿਆਂ ਗਇਆਂ ਹਨ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੧:੩)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਜਗਤ ਨੂੰ ਬਾਣਾਉਨ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋਡ ਨਹੀ ਸੀ ਬਲਕਿ ਉਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਵਤੰਤਰ ਅਤੇ ਸਾਰਵਭੌਮ ਇਚਛਾ ਨਾਲ ਜਗਤ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਕੀਤੀ (ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੪:੧੧)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਅੰਧਕਾਰ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੋਨੋ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ (ਯਸਾਯਾਹ ੪੫:੭; ਉੱਤਪਤ ੧:੩)। ਦੋਨਾਂ ਭੌਤਿਕ ਹਨ, ਪਹਿਲਾ ਦੂੱਜੇ ਦੀ ਅਨੁਪਸਥਿਤੀਆ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਅੰਤਰ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਕੀਤੀ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਜਗਤ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜੋ ਸਾਭ ਚੀਜ਼ਾ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੈ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬; ਅਫੀਸਿਆਂ ੧:੧੦)।
ਸਵਰਗਦੂਤ
ਸਵਰਗਦੂਤ ਅਮਰ ਸਵਰਗੀਏ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹਨ ਜਿੰਹਾ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਬਣਾਇਆ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦; ੨੨:੮,੯; ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੨:੧੮; ਲੂਕਾ ੨੦:੩੪-੩੬)। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਟਹਿਲ ਕਰਣ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੪)। ਉਹ ਅਲੈਗਿਕ ਅਤੇ ਅਨਗਿਣਤ ਹੈ (ਲੂਕ ੨੦:੩੪-੩੫; ਦਾਨੀਏਲ ੭:੧੦; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੨:੨੨)। ਸਵਰਗਦੂਤਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ। ਕਰੂਬ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਬਗੀਚੀ ਅਤੇ ਹਾਜਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿਉਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ (ਉਤਪਤ ੩:੨੪; ਕੂਚ ੨੫:੨੨ ਹਿਜ਼ਕੀਏਲ ੨੮:੧੩,੧੪)। ਸੇਰਾਫ (ਅਰਥਾਤ "ਜਲਨ ਵਾਲੇ") ਨੂੰ ਅਸੀ ਯਸ਼ਾਇਆਹ ੬:੨,੩ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਵਰਗਦੂਤ ਦੋ ਹਨ, ਮੀਕਾਈਲ, ਜਿਹੜਾ ਯੋਧਕ ਦੂਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ (ਯਹੂਦਾ ੧:੯; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੨:੭) ਅਤੇ ਜਿਬਰਾਈਲ, ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਪਹੁੰਚਾਉਨ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਲੂਕ ੧:੧੯; ਦਾਨਿਏਲ ੮:੧੬; ੯:੨੧) ਸਵਰਗਦੂਤ "ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਸਵਰਗਦੂਆਂ" ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋ ਵੀ ਜਾਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਥਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਉਪਸਥਾਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੫:੨੧)। ਸ਼ੈਤਾਨ, ਜਿਹੜਾ ਪਤਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਕਰੂਬ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਬਲਵਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗਯ ਰਹੇ।
ਸਵਰਗਦੁਤਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਬੁੱਧੀ ਹੈ (੨ਸਮੁਏਲ ੧੪:੧੭; ੧ਪਤਰਸ ੧:੧੨), ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦), ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਉਹ ਬੜੇ ਆਦਰ ਅਤੇ ਭਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ (ਨਹਮਾਯਾਹ ੯:੬; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੬), ਉਹ ਦੀਨ ਹਨ (੨ਪਤਰਸ ੨:੧੧), ਤਾਕਤਵਰ ਹਨ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦), ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਹਨ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੧੪:੧੦) ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੇਵਕ ਹਨ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹੈ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੪; ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਉਹ ਦੂਤ ਹੈ ਜਿੰਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੂਤ ਲੂਸਿਫਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ੈਤਾਨ, ਅਰਥਾਤ ਵਿਰੋਧੀ, ਪੁਰਾਨਾ ਅਜਗਰ, ਪਰਖਨੇਵਾਲਾ, ਦੁਸ਼ਟ, ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਹਾਕਿਮ, ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦਾ eਸ਼ਿਵਰ, ਹਤਯਾਰਾ, ਅਤੇ ਝੂਠਾਂ ਦਾ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਯਸ਼ਾਯਾਹ ੧੪:੧੨-੧੫; ਹਿਜ਼ਕਿਏਲ ੨੮:੧੨-੧੯; ਯਹੂਨਾਂ ੧੨:੩੧; ੨ਕੁਰਿਥਿੰਆਂ ੪:੪; ਮੱਤੀ ੪:੩; ੧ਯਹੂਨਾਂ ੫:੧੯; ਯਹੂਨਾਂ ੮:੪੪)। ਇਸਲਈ ਇਸ ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਹੀ ਸਵਰਗਦੂਤ ਹੈ "ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਪਦ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਅ" (ਯਹੂਦਾ ੬) ਉਹ ਗਿਰੇ ਹੋਏ ਸਵਰਗਦੂਤ ਹਨ। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਕਮਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ (੧ ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ ੨:੧੮)। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਣਦੇ ਹਨ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੭,੮)। ਘਮੰਨਡੀ ਹਨ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੬)। ਅਭਕਤੀ ਨੂੰ ਬੜਾਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ (ਅਫਸਿਆਂ ੨:੨)। ਕਰੂਰ ਹਨ (੧ਪਤਰਸ ੫:੮)। ਦੋਸ਼ ਲਾਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ (ਅਜੂਬ ੨:੪) ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨਿਆਂ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਲੋਂ ਪੀੜਾ ਦੇੰਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੦:੩੮; ਮਰਕੁਸ ੯:੨੫)। ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਕਬਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਮੱਤੀ ੮:੧੬)। ਉਹ ਕਿਸੀ ਵਿ ਮਨੁੱਖ ਵਿਚ ਘੁਸ ਸਕਦੇ ਹਨ (ਲੂਕ ੨੨:੩)। ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੫:੩) ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵਸ ਵਿੱਚ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਲੂਕ ੮:੩੩)।
ਇਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਜਿਹੜਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਚਲਦਾ ਪਿਆ ਹੈ ਉਹ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਵਲੋਂ ਨਹੀਂ ਭਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਮੰਦਿਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਜਗਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ (੧ਕੁਰਿਥਿੰਆਂ ੬:੧੯; ੧੦:੨੧)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨੇੜੇ ਡਰ ਦੇ ਨਾਲ ਥਰਥਰਾਉਂਦੇ ਹਨ (ਯਾਕੂਬ ੨:੧੯)। ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਨ (ਮੱਤੀ ੮:੨੯; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੧੦)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਚਲਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆਂ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਲੋਕੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਧੀਨ ਹੋ ਕਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਕਰੇਂ (ਮਰਕੂਸ ੧੬:੧੭)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣਾ
੧. ਹਰ ਇਕ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਚਲਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੦:੧,੮; ਮਰਕੁਸ ੧੬:੧੭) ਇਸ ਅਧਿਕਾਰ ਦਾ ਸਰੋਤ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਹੀ ਹੈ।
੨. ਮਸੀਹ ਨੇ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕੱਢਿਆ (ਮੱਤੀ ੧੨:੨੮) ਇਸਲਈ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੇ ਲਈ ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਪਰਿਪੂਰਣ ਚਾਲ ਚੱਲੀਏ (ਗਲਾਤਿਆਂ ੫:੨੫)।
੩. ਅਰਦਾਸ, ਉਪਵਾਸ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲਈ ਸੰਪੂਰਣ ਸਮਰਪਣ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (ਮਰਕੁਸ ੯:੨੯; ਯਾਕੂਬ ੪:੭)।
੪. ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਪਰਖ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨:੧੦)।
੫. ਉਸਨੂੰ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਣ ਦੀ ਲੋਡ ਨਹੀਂ (ਮਰਕੁਸ੧:੨੪) ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਭਰਮਾਨੇ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹਨ।
੬. ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਲੋਕ ਪ੍ਰੇਤਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਕੱਢੀਏ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੬:੧੮)।
੭. ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਦੇ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖੋ; ਤੁਸੀਂ ਆਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਰਦਾਸ ਨਹੀ ਕਰ ਰਹੇ; ਕਦੇ ਦਕੇ ਇਹ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਪਹਿਲਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੭:੧੫; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੬:੧੮)।
੮. ਤੁਸੀਂ, ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਦਿਓ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪਰਮੇਸ਼ਰ, ਉਹਦੇ ਵਚਨ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਜਿਹੜਾ ਸਾਮਰਥ ਦੇੰਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਉਥੇ ਹੈ (ਉਤਪਤ ੩:੧; ਮੱਤੀ ੪:੩-੧੦)।
੯. ਹਰ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਸਮਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ; ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਲੋਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਦਾਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਵੇਚਿਤ ਕਰੋ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੪:੩੩)।
੧੦. ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਤਾਬੀਜ ਜਾਂ ਜਾਦੂ ਟੋਨੇਂ ਦੀ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਸਰੀਰ ਵਲੋਂ ਦੂਰ ਕਰੀਏ ਕਿਉਂਕਿ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦਾ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋਗਾ। ਇਹ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਆਦਮੀ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਤਾਕਤਾਂ ਲਈ ਗੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੯:੧੯)।
੧੧. ਛੁਟਕਾਰੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਵਯਕਤੀ ਨੂੰ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਅੰਗੀਕਾਰ, ਮਨ ਫਿਰਾਵ, ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਵਿੱਚ ਅਗੁਵਾਈ ਕਰੀਏ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਵਾਂ ਦੇ ਮੁੜ ਦੇ ਆਉਦ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਦਸ਼ਾ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋ (ਮੱਤੀ ੧੨:੪੪,੪੫) ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਇਚਛਾ ਵਿੱਚ ਬਣਾ ਰਹਿਨਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (੧ਯਹੂਨਾਂ ੫:੧੮)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਉਹ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਉਥੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੀ ਸ਼ਾਸਕ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜਯ ਬਾਰੇ ਕਈ ਭਵਿਖਵਾਨਿਆ ਮਿਲਦੀ ਪਈ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਬੰਥ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਲੋਂ ਹੈ। ਦਾਨਿਏਲ ਦੀ ਪੁਸਤੱਕ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਬੁਕਦਨੇਸਰ ਰਾਜਾ ਨੇ ਇੱਕ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸਪਣਾ ਦੇਖਿਆ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲੱਬ ਦਾਨਿਏਲ ਨਬੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ। ਇਸ ਦਾ ਟੀਕਾ ਅਸੀਂ ਦਾਨਿਏਲ ੨ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਾਨਿਏਲ ਇਹ ਸਮਝਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਮਹਾਨ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ ਆਣਗੇ ਜਿਸਦੇ ਬਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਥਵੀ ਉੱਤੇ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਅਸੀ ਜਾਣਦੇ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਚਾਰ ਰਾਜਯ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ, ਮੀਦ –ਫਾਰਸੀ ਸਾੰਮ੍ਰਜ, ਯੁਨਾਨੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ, ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ ਅਤੇ ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ ਸਨ।
ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯਹੂਨਾਂ ਬਪਤੀਸਮਾਦਾਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਕੀ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜਯ ਨੇੜੇ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲੀਆਂ ਵਲੋਂ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮੰਗਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਆਵੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਇਚਛਾ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪੂਰੀ ਹੋ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਤਾਂ ਇਹ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕੀ ਜੇਕਰ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਉੰਗਲ ਵਲੋਂ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਆ ਚੁੱਕਿਆ (ਲੂਕਾ ੧੧:੨੦)।
ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਦਾ ਆਣਾ ਮਸੀਹ ਦੇ ਆਉਨ ਵਲੋਂ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਦੀ ਨੀਹ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸਲਈ ਅੱਜ ਵੀ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਤੱਦ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੁਬਾਰਾ ਲੌਟ ਕਰ ਆਉਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਨਿਆ ਕਰੂਗਾ। ਤੱਦ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਉੱਤਰ ਆਵੇਗਾ (ਮੱਤੀ ੨੪:੧੪, ੩੦-੩੧)। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗਤਾ ਵਲੋਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਤੁਰਦੇ ਹੈ, ਉਹ ਸਭ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੧੪,੧੫)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਕੁੱਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ
੧. ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਰਜੀ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
੨. ਇਹ ਸਾਮਰਥ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੪:੨੦)।
੩. ਇਸ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕਤਾ, ਸ਼ਾਂਨਤੀ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ (ਰੋਮ ੧੪:੧੭)।
੪. ਲਹੂ ਅਤੇ ਮਾਸ, ਅਰਥਾਤ ਆਦਮ ਦੀ ਔਲਾਦ, ਇਸਦੇ ਵਾਰਿਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦੇ। ਲੇਕਿਨ ਜਿਹੜਾ ਆਤਮਾ ਵਲੋਂ ਜੰਨਮਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਲੋਂ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋਵੇਗਾ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੦; ਯਹੂਨਾਂ ੩:੩)।
੫. ਇਸ ਸਮਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਲੋਕੀਂ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਰਾਜ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਹ ਲੋਕੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਲਗਦੇ ਪਏ ਹਨ ਲੇਕਿਨ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਇੰਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਛਟਨੀ ਹੋਵੇਗੀ (ਮੱਤੀ ੧੩:੩੬-੪੩, ੪੭-੫੦)।
੬. ਇਸ ਸਮਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਰਾਈ ਦੇ ਦਾਣੇ ਵਰਗਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਅੰਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ (ਮੱਤੀ ੧੩:੩੧-੩੨)।
੭. ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਅੰਤ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਲੂਕਾ ੧:੩੩)।
ਮਨੁੱਖ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਛੇਵੇਂ ਦਿੱਨ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਮਾਨਤਾ ਵਿੱਚ ਬਣਇਆ (ਉਤੱਪਤ ੧:੨੬-੨੮)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਉੱਤੇ ਹੁਕੂਮਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ (ਜਬੂਰ ੮:੫; ਉਤਪਤ ੧:੨੮)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ, ਵਯਕਤੀਤਵ ਅਤੇ ਆਤਮਕ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣਇਆ, ਇਸਲਈ ਮਨੁੱਖ ਸ਼ਰੀਰ, ਪ੍ਰਾਣ ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਹਨ (ਉਤਪਤ ੨:੭; ਅਯੂਬ ੩੨:੮; ਉਪਦੇਸ਼ਕ ੧੧:੫; ੧੨:੭; ੧ਥੱਸਲੂਨਿਕਿਆਂ ੫:੨੩)। ਪਹਲਾ ਮਨੁੱਖ ਆਦਮ ਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਵਲੋਂ ਪਾਪ ਅਤੇ ਮੌਤ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਵਿਚ ਆਇ (ਰੋਮ ੫:੧੨)। ਬਾਇਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤਾ, ਇਸਲਈ ਮੌਤ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਉਪਰ ਆਗਈ (ਰੋਮ ੫:੧੨)। ਇਹ ਮੌਤ ਤਿੰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੈ: ਆਤਮਕ ਮੌਤ (ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ), ਸ਼ਾਰੀਰਕ ਮੌਤ (ਆਤਮਾ ਦਾ ਸਰੀਰ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ) ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਮੌਤ (ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਅਨੰਤ ਦੰਨਡ) (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੧; ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੧:੨੧; ਰੋਮ ੫:੧੦; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੧:੮)। ਮਨੁੱਖ ਪਾਪ ਦੇ ਦੰਨਡ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਰਨਹਾਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਬਾਇਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ "ਮਾਸ ਅਤੇ ਲਹੂ" ਅਰਥਾਤ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀ ਕੀਤੇ ਲੋਕੀ ਸਵਰਗ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦੇ ਅਤੇ ਨਹੀ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੦)। ਇਸਲਈ, ਉੱਧਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰਫ ਰਸਤਾ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਲੋਂ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਾ ਹੀ ਹੈ (ਯੂਹੰਨਾਂ ੩:੫,੬)। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਮਾਨਕੇ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੱਦ ਉਹ ਪੁਰਾਣੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਵਲੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਲੋਕ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਈਸ਼ਵਰ ਅਰਥਾਤ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਆਧੀਨ ਰਹਿ ਜਾਂਣਦੇ ਹੈ (ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੪:੪; ਅਫਸਿਆਂ ੨:੨; ੧ਯੂਹੰਨਾ ੫:੧੯)।
ਮੁਕਤੀ
ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਣ ਦੇ ਦੁਆਰ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਮੇਮਣੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰੇ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੨੯)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਦੇਹ ਕੁਰਬਾਨੀ ਲਈ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਅਤੇ ਵੱਖ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਦੇਹ ਸੀ (ਲੂਕਾ ੧:੩੫; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੫)। ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਨੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਖਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਲਈ ਸਹਣ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਪੂਰਾਨੇ ਸਮਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਭਵਿਸ਼ਵਕਤਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ (੧ਪਤਰਸ ੧:੧੦,੧੧)। ਮਸੀਹ ਆਪਣੇ ਦੇਹਧਾਰਣ ਅਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਿਚੌਲਾ ਬੰਨ ਗਿਆ; ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਉਸ ਅਨੰਤ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹਾਜੂਰੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਦਾ ਰਾਸਤਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੧੯; ੨੦)। ਇਸ ਪਛਤਾਵਾ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (ਮੌਤ ਤੋਂ ਫਿਰ ਜੀ ਉੱਠਨਾ) ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਿੱਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰਫ ਰਾਸਤਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੫:੧੦; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੩)।
ਜੋ ਲੋਕੀਂ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਇਸ ਦਾਨ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਾਪਦੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਏ ਰਹਾਂਗੇ ਅਤੇ "ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਲੋਂ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਤੇਜ ਵਲੋਂ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਅਨੰਨਤ ਵਿਨਾਸ਼ ਦਾ ਦੰਨਡ ਪਾਣਗੇ" (੧ਥਿਸੱਲੁਨੀਕੀਆਂ ੧:੯)। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਭੂ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਬੂਲ ਕਰਣਗੇ ਉਹ ਅੰਧਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਲੋਂ ਛੁੜਾਏ ਜਾਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਾਏ ਜਾਣਗੇ (ਕੁਲੁਸੀਆਂ ੧;੧੩) ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸੰਗੀ ਵਾਰਿਸ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੧੨; ਰੋਮ ੮:੧੭)।
ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਆਸ਼ੀਸ਼ੇਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਹਨ:
੧. ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮਾਫੀ (ਅਫਸੀਆਂ ੧:੭)
੨. ਧਰਮੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾਨਾ (ਰੋਮ ੪:੨੫)
੩. ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ (ਯੂਹਨਾਂ ੩:੧੬)
੪. ਸ਼ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕਤਾ (ਫਿਲਿੱਪੀਂਆਂ ੩:੨੦)।
੫. ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੧੨)
੬. ਅਨੰਤ ਮਿਰਾਸ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੯:੧੫)
੭. ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਦਾਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ੨:੩੮)
੮. ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਵਾਂ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ (ਲੂਕਾ ੧੦:੧੯)
੯. ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਫਲ (ਗਲਾਤੀਆਂ ੫:੨੨,੨੩)
੧੦. ਇਕ ਮਹਿਮਾ ਤੋਂ ਭਰਿਆ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੧-੫੪)
ਕਲੀਸਿਯਾ
ਕਲੀਸਿਯਾ (ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੰਗਤ) ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦਾ ਸਮੁਦਾਏ ਹਨ। ਉਹ ਮੇਮਣੇ ਦੀ ਪਤਨਿ ਹੈ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੧:੯; ਅਫਸਿੰਆਂ ੫;੨੫-੨੭; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੭), ਮਸੀਹ ਦੀ ਦੇਹ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨:੨੭) ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਮੰਦਿਰ (੧ਪਤਰਸ ੨:੫,੬; ਅਫਸਿੰਆਂ ੨:੨੧,੨੨; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੩:੧੬,੧੭) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਲੀਸਿਯਾ "ਰਸੁਲਾਂ ਅਤੇ ਭਵਿਸ਼ਯਵਕਤਾਵਾਂ ਦੀ ਨੇਵ ਉੱਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਨੇ ਦਾ ਪਤਥਰ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਹੈ" ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੨੦; ੨ਪਤਰਸ ੧:੧੯-੨੦)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਹੈ। ਇਸਲਈ, ਮਸੀਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਹੋਣਾ ਨਹੀ ਛਡੇਂ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੨੫)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪਰਵਾਰ ਹੈ; ਇਸਲਈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ, ਸਹਿਯੋਗ, ਉਨਨਤੀ, ਅਤੇ ਫਲਦਾਇਕਤਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੧੯; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧:੧੦; ਯੂਹੰਨਾ ੧੩:੩੫; ਗਲਾਤੀਆਂ ੬:੧,੨)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਵਿਸ਼ਵਕ ਅਤੇ ਸਥਾਨੀਏ ਦੋਨਾਂ ਹੈ।
ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀ ਉੱਨਨਤੀ ਲਈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰਸੂਲ, ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਕਤਾ, ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਉਪਦੇਸ਼ਕ, ਸਿਖਿਅਕ, ਅਤੇ ਪਾਸਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਉਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਫਸੀਆਂ ੪:੧੧-੧੨)। ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਮਸੀਹ ਉਥੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਰਦਾਨਾਂ ਵਲੋਂ ਸੁਸੱਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹਨ ਕਿ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀ ਉਨਨਤੀ ਹੋ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਨੂੰ ਹਰ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰੋ, ਚੇਲਾ ਬਾਨਏ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਵਾਂ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯-੨੦)। ਇਹ ਪ੍ਰਚਾਰ ਚਿੰਨ ਹੋਣ ਅਤੇ ਅਨੌਖਾ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਵਚਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਣ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਮਰਕੁਸ ੧੬:੨੦; ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੪)।
ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਦੋ ਨਿਯਮ ਹਨ ਪਾਣੀ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯) ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੧:੨੩-੨੯)।
ਬਪਤੀਸਮਾ
ਬਪਤੀਸਮਾ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ:
੧. ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਤੋਂ ਸਹਭਾਗੀ ਹੋਣਾ (ਰੋਮ ੬:੧-੫)।
੨. ਪੁਰਾਣੇ ਪਾਪ ਦਾ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅੰਨਤ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਨਾ (ਰੋਮ ੬:੪)।
੩. ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਣਾ (ਗਲਾਤੀਆਂ ੩:੨੭)।
੪. ਮਸੀਹ ਦਾ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਬਨਣ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦਮ ਲੈਣਾ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯)।
ਕੇਵਲ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮਨ ਫਿਰਾਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕੀਂ ਹੀ ਪਿਤਾ, ਪੁੱਤ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਬਪਤੀਸਮਾ ਲੈ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਮਰਕੁਸ ੧੬:੧੬; ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯)।
ਬਪਤੀਸਮਾ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਿਸ਼ਯਤਾ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਬਪਤੀਸਮਾ ਨਹੀ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਨਸਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਟਾਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ (ਲੂਕਾ ੭:੩੦)। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕੀਂ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਅਭੀਸ਼ੇਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਪਾਵਾਂਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੯:੧੦੭; ੧੦:੪੫-੪੮)।
"ਬਪਤੀਸਮਾ" ਯੂਨਾਨੀ ਸ਼ਬਦ ਬਪਤੀਜੋ ਵਲੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ ਡੂਬਾਉਣਾ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਭਾਡੀਆਂ ਜਾਂ ਕਪਡਾਂ ਨੂੰ ਡੁਬੋ ਕਰ ਧੋਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਵਿੱਚ ਬਪਤੀਸਮਾ ਨੈਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਡੁਬਾਕੇ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਲਈ ਮਰ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਲਈ ਜੀ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਪਤੀਸਮਾ ਪਿਤਾ, ਪੁੱਤ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਆਪਣੀ ਕਲੀਸਿਯਾ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿਚ ਲੌਟਕਰ ਆਉਂਣਗੇ। ਤੱਦ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜੋ ਮਰ ਗਏ ਹਨ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਲਾਏ ਜਾਣਗੇ, ਫਿਰ ਜੋ ਜਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬਾਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਠਾ ਲਈ ਜਾਣਗੇ ਤਾਕਿ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਰਹੇ (੧ਥੱਸਲੁਨਿਕੀਆਂ ੪:੧੬,੧੭)।
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ ਦੀ ਰੀਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਵੀ ਵਾਚਿਆ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।
"ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਲੋਂ ਪਹੁੰਚੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਦੇਤੀ ਹੈ; ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਜਿਸ ਰਾਤ ਉਹ ਪਕੜਵਾਇਆ ਗਿਆ ਰੋਟੀ ਲਈ ਅਤੇ ਧੰਨਵਾਦ ਦਰਦੇ ਉਸਨੂੰ ਤੋੜੀ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ; ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਦੇਹ ਹੈ, ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਸਿਮਰਨ ਲਈ ਇਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰੋ। ਇਸ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਉਸ ਨੇ ਬਿਆਰੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਟੋਰਾ ਵੀ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ; ਇਹ ਕਟੋਰਾ ਮੇਰੇ ਲੋਹੂ ਵਿੱਚ ਨਵੀ ਵਾਚਿਆ ਹੈ: ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਪੀਓ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਿਮਰਨ ਲਈ ਇਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰੋ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਤੂੰ ਇਹ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਕਟੋਰੇ ਵਿੱਚੋ ਪੀਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਏ, ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ" (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੧:੨੩-੨੬)।
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ ਕੌਣ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ:
੧. ਉਹ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹੈ; ਅਰਥਾਤ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਵਾਚਿਆ ਵਿੱਚ ਸਹਭਾਗੀ ਹੈ।
੨. ਉਹ ਜੋ ਸੱਮਝ ਵਿੱਚ ਬਚੱਚਾ ਨਹੀ ਵਰਣ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਦੀ ਸੱਮਝ ਰੱਖਦਾ ਹੋ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੧:੮)।
੩. ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਲੈ ਕੇ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮਨ ਫਿਰਾਇਆ ਹੈ।
੪. ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਾਂਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਚਿਤ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਮੇਜ ਵਿੱਚ ਸਹਭਾਗਿ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀ!
ਬਾਈਬਲ
ਬਾਈਬਲ ਮਸੀਹ ਯਿਸੁ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੁਆਰਾ ਮੁਕਤੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸ਼ਿਕਸ਼ਣ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੧੫)। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਾਣੀ ਦੇ ਅਭੀਸ਼ੇਕ ਵਲੋਂ ਚਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੧:੧; ੨ਪਤਰਸ ੧:੨੦,੨੧)। ਇਸਲਈ, ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪ੍ਰੇਰੀਤ ਵਚਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (੨ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੧੬)। ਬਾਈਬਲ ਨੂੰ ਅਸੀ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਨਹੀ ਸੱਮਝ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੨:੧੦-੧੬)।
ਇਸਲਈ, ਇੱਕ ਅਨਾਤਮਿਕ ਮਨੁੱਖ ਅਤਮਿਕ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੱਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਬਾਈਬਲ ਹੀ ਦੈਵੀਯ ਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕਮਾਤਰ ਅਡੋਲ (ਗਲਤੀਆਂ। ਤ੍ਰਟਿ ਰਹਿਤ) ਸਰੋਤ ਹੈ ਜਿਹਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੬)।
ਬਾਈਬਲ ਜਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੫:੨੯; ਗਲਾਤੀਆਂ ੩:੮); ਇਸਲਈ, ਇਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ "ਯਿਸੂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਾਣੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ" (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦)। ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਣ ਅਤੇ ਅਧਯਨ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹਨ (ਭਜਨ ੧:੨)। ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਦਾ ਤੋੜਨਾਂ ਮਰੋੜਨਾ ਜਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਦੁਜੀਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨਾ ਜਾਂ ਉਸ ਵਲੋਂ ਕੱਢਣਾ ਸਖਤ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਜਾ ਬਿਲਕੁਲ ਮਨਾਹੀ ਹੈ (੨ਪਤਰਸ ੩:੧੬; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੧੮; ੧੯)।
ਨਿਆਂ
ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਸਾਰੇ ਨੈਤਿਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਸਿੰਹਾਸਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਗਤ ਦੇ ਅੰਤਮ ਦਿੱਨ ਖੜੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਿੰਨਹੋਣ ਦੇ ਵਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਜੋ ਉਸ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ: ਮਤ ਤਯੱਗ, ਝੂਠੇ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਕਤਾਵਾਂ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਮਸੀਹ ਵਿਰੋਧੀ ਦਾ ਆਗਮਨ ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਤਾਏਗਾ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਤੌਰ ਵਲੋਂ ਦੁਨਿਆ ਉੱਤਟ ਕਾਬੂ ਕਰੇਗਾ, ਲੜਾਈ, ਭੂਕੰਪ, ਆਕਾਲ, ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਪੰਥੋਂ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਅਤੇ ਆਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਚਿੰਨਹ (ਮੱਤੀ ੨੪)। ਇਸਦੇ ਬਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪੁੱਤ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਥੀ ਸਵਰਗਦੂਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਉਗਾ (੨ ਥੱਸਲੁਨਿਕੀਆਂ ੧:੭)। ਉਹ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਨਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਉਗਾ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੯:੨੮) ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੇ ਮਰ ਗਏ ਹੈ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਲਾਏ ਜਾਣਗੇ; ਫਿਰ ਜਿਹੜੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਜਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣ ਲਈ ਉਠਾ ਲਈ ਜਾਣਗੇ (੧ ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ ੪:੧੬,੧੭)। ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੂਤ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ (ਮੱਤੀ ੨੫:੪੧; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੧੦)। ਉਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੁਸੱਤਕ (ਯਿਸੂ ਦੀ ਪੁਸਤੱਕ) ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆਂ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੦:੧੫) ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਿਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਉਗਾ (ਰੋਮ ੨:੫,੬; ਯਹੂਦਾ ੧੫)।
ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗ ਰਹਾਂਗੇ ਉਹ ਸਵਰਗ ਰਾਜਯ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਹੋਉਣਗੇ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੧:੭)।
ਸਵਰਗ
ਸਵਰਗ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਤੂੰ ਜੋ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਜਿਸ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਿੰਹਾਸਨ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਤੀਜਾ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਤੀਜਾ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (੨ ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੨:੨)। ਪਹਿਲਾ ਅਸਮਾਨ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਵਾਯੁਮੰਨਡਲ ਹੈ, ਦੂਜਾ ਅਸਮਾਨ ਤਾਰਾਮੰਨਡਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਅਸਮਾਨ ਸਵਰਗ ਹੈ।
ਸਵਰਗ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਗਰ ਵੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਅਤਿ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇੱਕ ਹੀ ਨਗਰ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਇੱਕ ਸਾਰਾ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਸੰਗਠਿਤ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਵਦੇਸ਼ ਸੱਮਝਕੇ ਸਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਇਸ ਜਗਤ ਉੱਤੇ ਮੁਸਾਫਿਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੧੧:੧੬)।
ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਤੇ ਵਸਤੂਆਵਾਂ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੫:੫੦, ੧ਪਤਰਸ ੧:੪)।
ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਿੰਹਾਸਨ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੧;੪; ਯਸਾਯਾਹ ੬੬:੧)।
ਬਾਇਬਲ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਜਗਤ ਦਾ ਉਪਾਵਣਹਾਰ ਹੈ (ਉਤਪਤ ੧:੧) ਪੁਪਾਵਣਹਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਦੇ ਸਮਾਨ ਨਹੀ ਹੈ- ਅਰਥਾਤ ਉਹ ਅੰਜਨਮ, ਅਨਾਦੀ ਅਤੇ ਅਨੰਤ ਹੈ (ਕੂਚ ੧੫:੧੮; ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ ੩੩:੨੭) ਬਾਇਬਲ ਇਹ ਵੀ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਆਤਮਾ ਹੈ (ਯੂਹੰਨਾ ੪:੨੪)। ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਦ੍ਰਸ਼ਯ ਹੈ ਕੁਲੁੱਸੀਆਂ ੧:੧੫; ੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੧:੧੭)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੩੯:੭-੧੦)। ਸਰਵਸਾਮਰਥੀ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੯:੨੬)। ਅਤੇ ਸਰਵਗਿਆਨੀ ਹੈ ( ਲੂਕਾ ੧੨:੨)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇੱਕ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਖੰਨਡ ਹੈ, ਫਿਰ ਇਹ ਕਿ ਉਹਦੇ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਹ "ਪਰਮੇਸ਼ਰ" ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਇੱਕ ਹੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੈ (ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ ੪:੩੫)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਜੀਵਨ ਦਾ ਦਾਤਾ ਹੈ (ਅੱਯੂਬ ੩੩:੪)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਸ਼ਾਸਕ ਅਤੇ ਨਿਆਈ ਹੈ। ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਹਰ ਸੋਚ, ਵਚਨ, ਅਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਆਂਤੀਮ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹਿਸਾਬ ਲਵੇਗਾ ( ੨ਪਤਰਸ ੩:੭)।
ਬਾਇਬਲ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੰਮੁਖ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਡਰ, ਭਗਤੀ, ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮੁੜਣ ਅਤੇ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਰਪਤ ਕਰੋ (aਪਦੇਸ਼ਕ ੧੨:੧੩; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੭:੩੦)।
ਬਾਇਬਲ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਡਾ ਪਿਤਾ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੬:੯; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੭:੨੯)। ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਯਿਰਮਿਹਾ ੩੧:੩)। ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਵਿੱਚ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਭੈੜੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਚਲਦੇ ਜਿਸਦੇ ਅਸੀਂ ਦੋਸ਼ੀ ਹਨ)ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਇਸਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ, ਕੀ ਕ੍ਰੂਸ ਉਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਪ ਦੰਡ ਨੂੰ ਸਹ ਕਰ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਦੁਆਰੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਕ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਰਾਹ ਬਣਾਏ। ਇਸਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੀ ਸਾਡਾ ਇਕ ਮਾਤਰ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈ (ਯਹੂਦਾ ੧:੨੫)। ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਸਚਚੇ ਦਿਲੋਂ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਅਰਦਾਸ ਤੁਰੰਨਤ ਸੁੰਨ ਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹਰੂਰੀ ਹਰ ਥਾਂ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸਵਾਂਸ ਵਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਕਰੀਬ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੩੪:੧੭; ੧੩੦:੧)। ਜਿਹੜਾ ਕੋਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਲਈ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰੋ", ਤਦ ਪ੍ਰਭੂ ਉਹਦੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਸੁਟ ਦੇੰਦਾ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੧੨)। ਇਹ ਸਾਫੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ (ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਵਰੂਪ ਹੈ ਅਤੇ ੨੦੧੨ ਸਾਲਾਂ ਪਹਿਲੇ ਸਾਡੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ ਸੀ) ਦੇ ਉਸ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦਿਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਵੱਲੋਂ ਉਸਨੇ ਪਾਪ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਪੂਰਾਣੇ ਜਗਤ ਦਾ ਖਾਤਮਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਦ ਤੀਜੇ ਦਿੱਨ ਫਿਰ ਜੀ ਉਠ ਖੜਨਾ) ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਨਵੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਪਾਯ ਕੀਤਾ।
ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ
ਬਾਇਬਲ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੩:੧੬)। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧,੨) ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਚਨ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧)। ਅਦ੍ਰਸ਼ਯ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਵਰੁਪ ਹੈ (ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੧:੧੫)। ਉਹ ਅਜੰਨਮ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ "ਪੁਤਰ" ਵਲੋਂ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸਦਾ ਜੰਨਮ ਹੋਇਆ ਜਾਂ ਉਹ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ; ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ (ਬ੍ਰਹਮ) ਤੋਂ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤਕ (ਅਨੰਤ) ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧;੧)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿਚ ਇਕ ਹੀ ਮਾਤਰ ਬਿਚੌਲਾ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੨:੫)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਜੋ ਕੁੱਝ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਕੇਵਲ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਜਾਣ ਸੱਕਦੇ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਵਿਚ ਇਸ਼ਵਰਤਅਤਵ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਣੀ ਰਹੰਦੀ ਹੈ (ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੨:੯; ਇਬਾਨਿਆਂ ੧:੩)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੁਭਾ ਦੀ ਸੰਪੂਰਣ ਨਕਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਜਗਤ ਦਾ ਉਪਾਵਣਹਾਰ ਅਤੇ ਪਾਲਨਹਾਰਾ ਹੈ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੩)। ਯਿਸੂ ਜਗਤ ਦੇ ਬਨਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ (ਯਹੂਨਾਂ ੧;੧,੨)। ਯਿਸੂ ਆਨੰਤ ਹੈ।
ਸਭ ਕੁਝ ਯੀਸ਼ੁ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਲਈ ਹੀ ਸਜੀਆਂ ਗਇਆਂ ਹਨ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੈ ਅਤੇ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਵਿੱਚ ਪਲੇਠਾ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੫)। ਉਹ ਜਗਤ ਦਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਅਤੇ ਜਗਤ ਉਧਾਰਕਰਤਾ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਨਿਮਿਤ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਬਣਗਿਆ (ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧੪)। ਕੀ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਰਜ ਚੁਕਾਯ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰੇ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੨:੯-੧੮)। ਉਹ ਮਰੇ ਹੋਇਆ ਵਿਚ ਫਿਰ ਜੀ ਉਠਿਆ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਦੇ ਰਾਜਯ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੀ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜਯ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਜਾਓ। ਉਹ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਜੀਵਿਤੋਂ ਅਤੇ ਮਰੇ ਹੋਇਆਂ ਦਾ ਨਿਆਇ ਕਰਨ ਆਉਗਾ (੨ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੪:੧)।
ਮਸੀਹ ਦੇ ਤਿੰਨ ਪਦਾਂ
੧. ਭਵਿਸ਼ਿਅਵਕਤਾ
ਮਰਕੁਸ ੬:੧੫; ਯਹੂਨਾਂ ੪:੧੯; ੬:੧੭
ਉਹ ਯਸ਼ਾਯਾਹ ਜਾਂ ਯਿਰਮਿਯਾਹ ਦੇ ਸਮਾਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜ ਭਵਿਸ਼ਯਵਕਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।
a. ਉਹ ਭਵਿਖਵਾਣੀ ਦਾ ਸਾਰ ਹੈ।
"ਯਿਸੂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਵਿਖਬਾਣੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ" (ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦)।
ਬ. ਉਹ ਭਵਿਖਬਾਣੀ ਦਾ ਸਰੋਤ ਹੈ।
"ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਖੋਜ ਕਿਤੀ ਕਿ ਮਸੀਹ ਦਾ ਆਤਮਾ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੁੱਢੋ ਹੀ ਵਲੋਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਦੁਖਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਹੋਨ ਵਾਲੀ ਵਡਿਆਈ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ, ਉਹ ਕਿਹੜੇ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਦੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਸੀ" (ਪਤਰਸ ੧:੧੧)।
੨. ਜਾਜਕ
ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੧੪-੧੬; ੮:੩
ਜਾਜਕ ਮਨੁੱਖ ਵਲੋਂ ਰੱਬ ਵਲੋਂ ਭੇਂਟ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਵਿਸ਼ਿਅਵਕਤਾ ਰੱਬ ਵਲੋਂ ਮਨੁੱਖ ਵਲੋਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨਾ ਹੀ ਕੇਵਲ ਭਵਿਸ਼ਅਵਕਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਪਰੰਨਤੂ ਉਹ ਅਨਾਦਿਕਾਲ ਵਲੋਂ ਸਾਡਾ ਉੱਚ ਜਾਜਕ ਹੋ ਕਿ ਆ ਗਿਆ; ਇਸਲਈ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਦੇ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।
a. ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਬਣਾ।
ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਲਈ ਪਰਮ ਪ੍ਰਧਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਜਾਜਕ ਬਨਣ ਦੇ ਲਈ ਮਨੁੱਖ ਬਨਣਾ ਪਿਆ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੧੪-੧੬)।
ਬ. ਉਹ ਵਿਚੌਲਾ ਬਨਿਆ।
ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮਧਿਅਸਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੮:੩੪; ਇਬਰਨੀਆਂ ੭:੨੫)।
੩. ਰਾਜਾ
ਜਬੂਰ ੧੧੦:੧-੪; ਜ਼ਕਰਯਾਹ ੬:੧੩
a. ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਰਾਜਾ ਹੈ, (ਫਿਲਿਪਿੱਆਂ ੨:੧੦)।
ਸਵਾਮੀ, ਪਾਲਨਹਾਰਾ, ਰਖਿਅਕ, ਤਾਰਣਹਾਰਾ
ਬ. ਅੁਹ ਨਿਆਈਰਾਜਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੨:੧੬; ੨ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੪:੧)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ
ਬਾਇਬਲ ਵਿੱਚ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਨਾਮਾਂ ਵਲੋਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ "ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਉਤਪਤ ੧:੨), "ਸੱਤ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਯਹੂਨਾਂ ੧੪:੧੭), "ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ" (ਲੂਕ ੧੧:੧੩), "ਪਵਿਤਰਤਾ ਦਾ ਆਤਮਾ" (ਰੋਮ ੧:੪), ਅਤੇ "ਸਹਾਇਕ" (ਯਹੂਨਾਂ ੧੪:੨੬)। ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਦਾ ਬਣਾਉਨ ਬਾਲਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਦਾਤਾ ਹੈ (ਅਜੂਬ ੩੩:੪; ਜਬੂਰ ੧੦੪:੩੦) ਉਹੀ ਨੇ ਪਵਿਤਰ ਬਾਇਬਲ ਦੀ ਲਿਖਾਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰਰਨਾ ਦਿੱਤੀ (੨ਪਤਰਸ ੧:੨੧)। ਉਹੀ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਅਦਭੁਤ ਵਰਦਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇਨੇ ਹਨ (੧ਸਮੁਇਲ ੧੦:੧੦; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੦:੩੮; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨)। ਉਹ ਆਤਮਕ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਸੱਮਝ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਅਜੂਬ ੩੨:੮; ਅਸ਼ਾਯਾਹ ੧੧:੨)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਦਾਸਾਂ ਨੂੰ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਲਈ ਵੱਖ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੦:੩੮; ੧ਯਹੂਨਾਂ ੨:੨੭)। ਉਹ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਮਹਾਨ ਗਵਾਹ ਹੈ ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਪਾਪ, ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਅਤੇ ਨਿਆਏ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਨਿਰੁਤਤਰ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਯਹੂਨਾਂ ੧੫:੨੬; ੧੬:੮)। ਉਹ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯੋਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾਸ (ਉਹ ਦੇ ਭਰੇ ਜਾਣ) ਕਰਨ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਦੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੇ ਗਵਾਹੀ ਦੇਣ ਦੀ ਸਾਮਰਥ ਪਾਉਣਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧:੮)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ
"ਬਪਤੀਸਮਾ" ਯੁਨਾਨੀ ਸ਼ਬਦ ਬਪਤੀਤੋ ਵਲੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਡੁਬਾਉਣਾ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਭਾਡੀਆਂ ਜਾਂ ਕਪਡੇ ਨੂੰ ਡੁਬੋ ਕਰ ਧੋਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾਂ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਵਿਚ ਡੁਬਾਇਆ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਭਰਿਆ ਜਾਨਾ ਜਿਸਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਸੀ ਉਸਦੇ ਸਾਮਰਥ ਵਲੋਂ ਤਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਪਹਿਲ ਅਨੁਭਵ ਪਾਂਦੇ ਹੈ। ਇਹ ਬਪਤੀਸਮਾ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਨਹੀ ਬਲਕਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੪; ਲੂਕ ੨੪:੪੯)।
ਬਾਈਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਹਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਲਈ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੩੮)।
ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਪਿਆਸਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਆਏ ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲਵੇ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਸੋਤਾ ਹੋਵੇਗਾ (ਯਹੂਨਾਂ ੭:੩੮,੩੯)।
ਪ੍ਰਭੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਦੋਂ ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਗੇ ਤੱਦ ਅਸੀ ਸਾਮਰਥ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਗੇ ਅਤੇ ਅਸੀ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਗਵਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਨੋਕ ਨੋਕ ਤੱਕ ਹੋਣਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧:੮)।
ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਖੁਦ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੩:੧੧)।
ਨਵਾਂ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਲੋਕੀ ਪਵਿਤਰਆਤਮਾ ਵਲੋ ਭਰ ਗਏ ਤੱਦ ਅੰਨਯ ਅੰਨਯ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣ ਲੱਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੨:੪; ੧੦:੪੬; ੧੯:੬)।
ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਸਾਨੂੰ ਮਸੀਹ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਵਿੱਚ ਹੌਉਸਲਾ ਅਤੇ ਜੋਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਆਤਮੇ ਦੇ ਨਾਲ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣ ਦਾ ਵਰਦਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਆਤਮਾ ਵਲੋ ਭਰਪੂਰ ਹੋਕੇ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਵਿੱਚ ਚਲਣ ਦੀ ਸਾਮਰਥ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਤ੍ਰਿਏਕ ਪਰਮੇਸ਼ਰ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹ ਤ੍ਰਿਏਕ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪਿਤਾ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪੁੱਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤਿੰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹ ਤ੍ਰਿਏਕ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਇਸਲਈ ਕਯੋਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਤਯ ਹੈ, ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਆਨੰਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਪ੍ਰੇਮ ਹੈ। ਸਤਯ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਾਣਕਾਰ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ, ਅਤੇ ਸਰਵਗਿਆਨੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਸਰਵੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮੀ, ਪਿਆਰਾ, ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। ਆਨੰਨਦ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਖ਼ੁਸ਼, ਆਨੰਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ, ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ। (ਬਿਬਸਥਾ ਸਾਰ ੬:੪; ਜਬੂਰ ੨:੭; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੩; ਜਬੂਰ ੬੮:੧੮; ਯਸਾਯਾਹ ੬:੧-੩; ੯:੬; ਉੱਤਪਤ ੧:੨; ੧ ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੧:੧੭; ੧ ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੮:੪-੬; ੧ ਪਤਰਸ ੧:੨; ਯਹੂਨਾਂ ੧:੧੭; ਫਿਲਿੱਪਿਆਂ ੨:੧੧; ਮੱਤੀ ੩:੧੬-੧੭)।
ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ
ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਿਖਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਜਗਤ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਚਿਜਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਛ: ਦਿੱਨਾਂ ਵਿਚ ਕੀਤੀ (ਉਤਪਤ ੧; ਕੂਚ ੨੦:੧੧)। ਜਿਹੜੀ ਵਿਂ ਦਿਖਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅੱਜ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਨ ਦਿਖਣ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਅਰਥਾਤ ਸ਼ੂੰਨਯ ਵਲੋਂ ਸਾਜਿਆਂ ਗਇਆਂ ਹਨ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੧:੩)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਜਗਤ ਨੂੰ ਬਾਣਾਉਨ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋਡ ਨਹੀ ਸੀ ਬਲਕਿ ਉਹ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਵਤੰਤਰ ਅਤੇ ਸਾਰਵਭੌਮ ਇਚਛਾ ਨਾਲ ਜਗਤ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਕੀਤੀ (ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੪:੧੧)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਅੰਧਕਾਰ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੋਨੋ ਨੂੰ ਬਣਾਇਆ (ਯਸਾਯਾਹ ੪੫:੭; ਉੱਤਪਤ ੧:੩)। ਦੋਨਾਂ ਭੌਤਿਕ ਹਨ, ਪਹਿਲਾ ਦੂੱਜੇ ਦੀ ਅਨੁਪਸਥਿਤੀਆ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਅੰਤਰ ਅਤੇ ਸਮਾਂ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਕੀਤੀ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਜਗਤ ਦੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜੋ ਸਾਭ ਚੀਜ਼ਾ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੈ (ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੧:੧੬; ਅਫੀਸਿਆਂ ੧:੧੦)।
ਸਵਰਗਦੂਤ
ਸਵਰਗਦੂਤ ਅਮਰ ਸਵਰਗੀਏ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹਨ ਜਿੰਹਾ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਬਣਾਇਆ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦; ੨੨:੮,੯; ਕੁਲੁਸਿਆਂ ੨:੧੮; ਲੂਕਾ ੨੦:੩੪-੩੬)। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਟਹਿਲ ਕਰਣ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੪)। ਉਹ ਅਲੈਗਿਕ ਅਤੇ ਅਨਗਿਣਤ ਹੈ (ਲੂਕ ੨੦:੩੪-੩੫; ਦਾਨੀਏਲ ੭:੧੦; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੨:੨੨)। ਸਵਰਗਦੂਤਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹਨ। ਕਰੂਬ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਬਗੀਚੀ ਅਤੇ ਹਾਜਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿਉਕਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ (ਉਤਪਤ ੩:੨੪; ਕੂਚ ੨੫:੨੨ ਹਿਜ਼ਕੀਏਲ ੨੮:੧੩,੧੪)। ਸੇਰਾਫ (ਅਰਥਾਤ "ਜਲਨ ਵਾਲੇ") ਨੂੰ ਅਸੀ ਯਸ਼ਾਇਆਹ ੬:੨,੩ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਅਰਾਧਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਵਰਗਦੂਤ ਦੋ ਹਨ, ਮੀਕਾਈਲ, ਜਿਹੜਾ ਯੋਧਕ ਦੂਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈ (ਯਹੂਦਾ ੧:੯; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੨:੭) ਅਤੇ ਜਿਬਰਾਈਲ, ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਪਹੁੰਚਾਉਨ ਵਾਲਾ ਹੈ (ਲੂਕ ੧:੧੯; ਦਾਨਿਏਲ ੮:੧੬; ੯:੨੧) ਸਵਰਗਦੂਤ "ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਸਵਰਗਦੂਆਂ" ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋ ਵੀ ਜਾਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਥਾਨ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਉਪਸਥਾਤੀ ਵਿੱਚ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੫:੨੧)। ਸ਼ੈਤਾਨ, ਜਿਹੜਾ ਪਤਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਕਰੂਬ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਬਲਵਾ ਦੇ ਸਮੇਂ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗਯ ਰਹੇ।
ਸਵਰਗਦੁਤਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਬੁੱਧੀ ਹੈ (੨ਸਮੁਏਲ ੧੪:੧੭; ੧ਪਤਰਸ ੧:੧੨), ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦), ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਉਹ ਬੜੇ ਆਦਰ ਅਤੇ ਭਕਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ (ਨਹਮਾਯਾਹ ੯:੬; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੬), ਉਹ ਦੀਨ ਹਨ (੨ਪਤਰਸ ੨:੧੧), ਤਾਕਤਵਰ ਹਨ (ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦), ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਹਨ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੧੪:੧੦) ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੇਵਕ ਹਨ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹੀ ਆਗਿਆ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹੈ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੧੪; ਜਬੂਰ ੧੦੩:੨੦)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਉਹ ਦੂਤ ਹੈ ਜਿੰਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੂਤ ਲੂਸਿਫਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ ਜੋ ਸ਼ੈਤਾਨ, ਅਰਥਾਤ ਵਿਰੋਧੀ, ਪੁਰਾਨਾ ਅਜਗਰ, ਪਰਖਨੇਵਾਲਾ, ਦੁਸ਼ਟ, ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਹਾਕਿਮ, ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦਾ eਸ਼ਿਵਰ, ਹਤਯਾਰਾ, ਅਤੇ ਝੂਠਾਂ ਦਾ ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਯਸ਼ਾਯਾਹ ੧੪:੧੨-੧੫; ਹਿਜ਼ਕਿਏਲ ੨੮:੧੨-੧੯; ਯਹੂਨਾਂ ੧੨:੩੧; ੨ਕੁਰਿਥਿੰਆਂ ੪:੪; ਮੱਤੀ ੪:੩; ੧ਯਹੂਨਾਂ ੫:੧੯; ਯਹੂਨਾਂ ੮:੪੪)। ਇਸਲਈ ਇਸ ਪ੍ਰੇਤ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਹੀ ਸਵਰਗਦੂਤ ਹੈ "ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਪਦ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਅ" (ਯਹੂਦਾ ੬) ਉਹ ਗਿਰੇ ਹੋਏ ਸਵਰਗਦੂਤ ਹਨ। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਕਮਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ (੧ ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ ੨:੧੮)। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਰਮਾਣਦੇ ਹਨ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੭,੮)। ਘਮੰਨਡੀ ਹਨ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੬)। ਅਭਕਤੀ ਨੂੰ ਬੜਾਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ (ਅਫਸਿਆਂ ੨:੨)। ਕਰੂਰ ਹਨ (੧ਪਤਰਸ ੫:੮)। ਦੋਸ਼ ਲਾਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ (ਅਜੂਬ ੨:੪) ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨਿਆਂ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਲੋਂ ਪੀੜਾ ਦੇੰਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੦:੩੮; ਮਰਕੁਸ ੯:੨੫)। ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਕਬਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਮੱਤੀ ੮:੧੬)। ਉਹ ਕਿਸੀ ਵਿ ਮਨੁੱਖ ਵਿਚ ਘੁਸ ਸਕਦੇ ਹਨ (ਲੂਕ ੨੨:੩)। ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੫:੩) ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵਸ ਵਿੱਚ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਲੂਕ ੮:੩੩)।
ਇਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਜਿਹੜਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਚਲਦਾ ਪਿਆ ਹੈ ਉਹ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਵਲੋਂ ਨਹੀਂ ਭਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਮੰਦਿਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਜਗਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ (੧ਕੁਰਿਥਿੰਆਂ ੬:੧੯; ੧੦:੨੧)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਵੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨੇੜੇ ਡਰ ਦੇ ਨਾਲ ਥਰਥਰਾਉਂਦੇ ਹਨ (ਯਾਕੂਬ ੨:੧੯)। ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਨ (ਮੱਤੀ ੮:੨੯; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੧੦)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਚਲਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆਂ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਲੋਕੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਧੀਨ ਹੋ ਕਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਸਾਮਣਾ ਕਰੇਂ (ਮਰਕੂਸ ੧੬:੧੭)।
ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣਾ
੧. ਹਰ ਇਕ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਚਲਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਵਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੦:੧,੮; ਮਰਕੁਸ ੧੬:੧੭) ਇਸ ਅਧਿਕਾਰ ਦਾ ਸਰੋਤ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਹੀ ਹੈ।
੨. ਮਸੀਹ ਨੇ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕੱਢਿਆ (ਮੱਤੀ ੧੨:੨੮) ਇਸਲਈ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਦੇ ਲਈ ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਪਰਿਪੂਰਣ ਚਾਲ ਚੱਲੀਏ (ਗਲਾਤਿਆਂ ੫:੨੫)।
੩. ਅਰਦਾਸ, ਉਪਵਾਸ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲਈ ਸੰਪੂਰਣ ਸਮਰਪਣ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (ਮਰਕੁਸ ੯:੨੯; ਯਾਕੂਬ ੪:੭)।
੪. ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਆਤਮਾਵਾਂ ਦੀ ਪਰਖ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨:੧੦)।
੫. ਉਸਨੂੰ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਣ ਦੀ ਲੋਡ ਨਹੀਂ (ਮਰਕੁਸ੧:੨੪) ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਭਰਮਾਨੇ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹਨ।
੬. ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਲੋਕ ਪ੍ਰੇਤਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਨਾਮ ਵਲੋਂ ਕੱਢੀਏ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੬:੧੮)।
੭. ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਦੇ ਸਮਾਂ ਆਪਣੇ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖੋ; ਤੁਸੀਂ ਆਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਰਦਾਸ ਨਹੀ ਕਰ ਰਹੇ; ਕਦੇ ਦਕੇ ਇਹ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਪਹਿਲਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੈ (ਮੱਤੀ ੧੭:੧੫; ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੬:੧੮)।
੮. ਤੁਸੀਂ, ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਦਿਓ ਜਿਹੜਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪਰਮੇਸ਼ਰ, ਉਹਦੇ ਵਚਨ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਜਿਹੜਾ ਸਾਮਰਥ ਦੇੰਦਾ ਹੈ, ਦੇ ਉਥੇ ਹੈ (ਉਤਪਤ ੩:੧; ਮੱਤੀ ੪:੩-੧੦)।
੯. ਹਰ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਸਮਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਸੇਵਕਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ; ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਲੋਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਦਾਸ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਵੇਚਿਤ ਕਰੋ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੪:੩੩)।
੧੦. ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਤਾਬੀਜ ਜਾਂ ਜਾਦੂ ਟੋਨੇਂ ਦੀ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਸਰੀਰ ਵਲੋਂ ਦੂਰ ਕਰੀਏ ਕਿਉਂਕਿ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦਾ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੋਗਾ। ਇਹ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਹ ਆਦਮੀ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਤਾਕਤਾਂ ਲਈ ਗੜ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕਾਮ ੧੯:੧੯)।
੧੧. ਛੁਟਕਾਰੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਵਯਕਤੀ ਨੂੰ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਅੰਗੀਕਾਰ, ਮਨ ਫਿਰਾਵ, ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਰਪੂਰੀ ਵਿੱਚ ਅਗੁਵਾਈ ਕਰੀਏ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਵਾਂ ਦੇ ਮੁੜ ਦੇ ਆਉਦ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਦਸ਼ਾ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋ (ਮੱਤੀ ੧੨:੪੪,੪੫) ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਇਚਛਾ ਵਿੱਚ ਬਣਾ ਰਹਿਨਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (੧ਯਹੂਨਾਂ ੫:੧੮)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਉਹ ਰਾਜ ਹੈ ਜਿਸ ਉਥੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਹੀ ਸ਼ਾਸਕ ਅਤੇ ਰਾਜਾ ਹੈ। ਪੁਰਾਣੇ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜਯ ਬਾਰੇ ਕਈ ਭਵਿਖਵਾਨਿਆ ਮਿਲਦੀ ਪਈ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੰਬੰਥ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਲੋਂ ਹੈ। ਦਾਨਿਏਲ ਦੀ ਪੁਸਤੱਕ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਬੁਕਦਨੇਸਰ ਰਾਜਾ ਨੇ ਇੱਕ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸਪਣਾ ਦੇਖਿਆ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲੱਬ ਦਾਨਿਏਲ ਨਬੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ। ਇਸ ਦਾ ਟੀਕਾ ਅਸੀਂ ਦਾਨਿਏਲ ੨ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦਾਨਿਏਲ ਇਹ ਸਮਝਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਮਹਾਨ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ ਆਣਗੇ ਜਿਸਦੇ ਬਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਪ੍ਰਥਵੀ ਉੱਤੇ ਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਅਸੀ ਜਾਣਦੇ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਚਾਰ ਰਾਜਯ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ, ਮੀਦ –ਫਾਰਸੀ ਸਾੰਮ੍ਰਜ, ਯੁਨਾਨੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ, ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ ਅਤੇ ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜ ਸਨ।
ਰੋਮੀ ਸਾੰਮ੍ਰਾਜਯ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯਹੂਨਾਂ ਬਪਤੀਸਮਾਦਾਤਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ, ਕੀ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜਯ ਨੇੜੇ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲੀਆਂ ਵਲੋਂ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮੰਗਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਆਵੇ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਇਚਛਾ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪੂਰੀ ਹੋ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਤਾਂ ਇਹ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ ਕੀ ਜੇਕਰ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਉੰਗਲ ਵਲੋਂ ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਆ ਚੁੱਕਿਆ (ਲੂਕਾ ੧੧:੨੦)।
ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਦਾ ਆਣਾ ਮਸੀਹ ਦੇ ਆਉਨ ਵਲੋਂ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਆਉਣ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਦੀ ਨੀਹ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸਲਈ ਅੱਜ ਵੀ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ ਤੱਦ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੁਬਾਰਾ ਲੌਟ ਕਰ ਆਉਗਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਦਾ ਨਿਆ ਕਰੂਗਾ। ਤੱਦ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਉੱਤਰ ਆਵੇਗਾ (ਮੱਤੀ ੨੪:੧੪, ੩੦-੩੧)। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗਤਾ ਵਲੋਂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਪਿਛੋਂ ਤੁਰਦੇ ਹੈ, ਉਹ ਸਭ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੧੪,੧੫)।
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਕੁੱਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ
੧. ਇਸ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਰਜੀ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
੨. ਇਹ ਸਾਮਰਥ ਦਾ ਰਾਜ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੪:੨੦)।
੩. ਇਸ ਵਿੱਚ ਧਾਰਮਿਕਤਾ, ਸ਼ਾਂਨਤੀ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ (ਰੋਮ ੧੪:੧੭)।
੪. ਲਹੂ ਅਤੇ ਮਾਸ, ਅਰਥਾਤ ਆਦਮ ਦੀ ਔਲਾਦ, ਇਸਦੇ ਵਾਰਿਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦੇ। ਲੇਕਿਨ ਜਿਹੜਾ ਆਤਮਾ ਵਲੋਂ ਜੰਨਮਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਲੋਂ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਸਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋਵੇਗਾ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੦; ਯਹੂਨਾਂ ੩:੩)।
੫. ਇਸ ਸਮਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਲੋਕੀਂ ਅਤੇ ਜਿਹੜੇ ਇਸ ਰਾਜ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਹ ਲੋਕੀ ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਿਲੇ ਹੋਏ ਲਗਦੇ ਪਏ ਹਨ ਲੇਕਿਨ ਅੰਤ ਦੇ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਇੰਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਛਟਨੀ ਹੋਵੇਗੀ (ਮੱਤੀ ੧੩:੩੬-੪੩, ੪੭-੫੦)।
੬. ਇਸ ਸਮਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਰਾਈ ਦੇ ਦਾਣੇ ਵਰਗਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਅੰਤ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ (ਮੱਤੀ ੧੩:੩੧-੩੨)।
੭. ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਰਾਜ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੇ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦਾ ਅੰਤ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ (ਲੂਕਾ ੧:੩੩)।
ਮਨੁੱਖ
ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਛੇਵੇਂ ਦਿੱਨ ਆਦਮੀ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਮਾਨਤਾ ਵਿੱਚ ਬਣਇਆ (ਉਤੱਪਤ ੧:੨੬-੨੮)। ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ ਵਡਿਆਈ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਸ੍ਰਸ਼ਟਿ ਉੱਤੇ ਹੁਕੂਮਤ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ (ਜਬੂਰ ੮:੫; ਉਤਪਤ ੧:੨੮)। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਸਰੀਰਕ, ਵਯਕਤੀਤਵ ਅਤੇ ਆਤਮਕ ਸਵਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਣਇਆ, ਇਸਲਈ ਮਨੁੱਖ ਸ਼ਰੀਰ, ਪ੍ਰਾਣ ਅਤੇ ਆਤਮਾ ਹਨ (ਉਤਪਤ ੨:੭; ਅਯੂਬ ੩੨:੮; ਉਪਦੇਸ਼ਕ ੧੧:੫; ੧੨:੭; ੧ਥੱਸਲੂਨਿਕਿਆਂ ੫:੨੩)। ਪਹਲਾ ਮਨੁੱਖ ਆਦਮ ਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਵਲੋਂ ਪਾਪ ਅਤੇ ਮੌਤ ਇਸ ਦੁਨਿਆ ਵਿਚ ਆਇ (ਰੋਮ ੫:੧੨)। ਬਾਇਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਆਦਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤਾ, ਇਸਲਈ ਮੌਤ ਹਰ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਉਪਰ ਆਗਈ (ਰੋਮ ੫:੧੨)। ਇਹ ਮੌਤ ਤਿੰਨ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੈ: ਆਤਮਕ ਮੌਤ (ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਦੁਸ਼ਮਣੀ), ਸ਼ਾਰੀਰਕ ਮੌਤ (ਆਤਮਾ ਦਾ ਸਰੀਰ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣਾ) ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਮੌਤ (ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਅਨੰਤ ਦੰਨਡ) (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੧; ਕੁਲੁੱਸਿਆਂ ੧:੨੧; ਰੋਮ ੫:੧੦; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੧:੮)। ਮਨੁੱਖ ਪਾਪ ਦੇ ਦੰਨਡ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਰਨਹਾਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਬਾਇਬਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ "ਮਾਸ ਅਤੇ ਲਹੂ" ਅਰਥਾਤ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀ ਕੀਤੇ ਲੋਕੀ ਸਵਰਗ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸੱਕਦੇ ਅਤੇ ਨਹੀ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੦)। ਇਸਲਈ, ਉੱਧਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰਫ ਰਸਤਾ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਲੋਂ ਨਵਾਂ ਜੰਨਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਣਾ ਹੀ ਹੈ (ਯੂਹੰਨਾਂ ੩:੫,੬)। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਮਾਨਕੇ ਸਵਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੱਦ ਉਹ ਪੁਰਾਣੇ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਵਲੋਂ ਮੁਕਤ ਹੋਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜ ਦਾ ਵਾਰਿਸ ਹੋ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਬਾਕੀ ਲੋਕ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਈਸ਼ਵਰ ਅਰਥਾਤ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਆਧੀਨ ਰਹਿ ਜਾਂਣਦੇ ਹੈ (ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੪:੪; ਅਫਸਿਆਂ ੨:੨; ੧ਯੂਹੰਨਾ ੫:੧੯)।
ਮੁਕਤੀ
ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਇਹ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਣ ਦੇ ਦੁਆਰ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੇ ਮੇਮਣੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰੇ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੨੯)। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਦੇਹ ਕੁਰਬਾਨੀ ਲਈ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਭਿਸ਼ਿਕਤ ਅਤੇ ਵੱਖ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਦੇਹ ਸੀ (ਲੂਕਾ ੧:੩੫; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੫)। ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਨੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਖਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਾਪਾਂ ਦੇ ਪਛਤਾਵੇ ਲਈ ਸਹਣ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਪੂਰਾਨੇ ਸਮਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਭਵਿਸ਼ਵਕਤਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ (੧ਪਤਰਸ ੧:੧੦,੧੧)। ਮਸੀਹ ਆਪਣੇ ਦੇਹਧਾਰਣ ਅਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬਿਚੌਲਾ ਬੰਨ ਗਿਆ; ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਉਸ ਅਨੰਤ ਆਤਮਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਕੁਰਬਾਨੀ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਹਾਜੂਰੀ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਦਾ ਰਾਸਤਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੧੯; ੨੦)। ਇਸ ਪਛਤਾਵਾ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (ਮੌਤ ਤੋਂ ਫਿਰ ਜੀ ਉੱਠਨਾ) ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਿੱਧ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਇੱਕ ਸਿਰਫ ਰਾਸਤਾ ਹੈ (ਰੋਮ ੫:੧੦; ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧:੩)।
ਜੋ ਲੋਕੀਂ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਇਸ ਦਾਨ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਾਪਦੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਪਏ ਰਹਾਂਗੇ ਅਤੇ "ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਲੋਂ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਤੇਜ ਵਲੋਂ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਅਨੰਨਤ ਵਿਨਾਸ਼ ਦਾ ਦੰਨਡ ਪਾਣਗੇ" (੧ਥਿਸੱਲੁਨੀਕੀਆਂ ੧:੯)। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰਭੂ ਅਤੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਬੂਲ ਕਰਣਗੇ ਉਹ ਅੰਧਕਾਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵਲੋਂ ਛੁੜਾਏ ਜਾਕੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਪਰਵੇਸ਼ ਕਰਾਏ ਜਾਣਗੇ (ਕੁਲੁਸੀਆਂ ੧;੧੩) ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸੰਗੀ ਵਾਰਿਸ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੧੨; ਰੋਮ ੮:੧੭)।
ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਆਸ਼ੀਸ਼ੇਂ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਹਨ:
੧. ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮਾਫੀ (ਅਫਸੀਆਂ ੧:੭)
੨. ਧਰਮੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾਨਾ (ਰੋਮ ੪:੨੫)
੩. ਅਨੰਤ ਜੀਵਨ (ਯੂਹਨਾਂ ੩:੧੬)
੪. ਸ਼ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕਤਾ (ਫਿਲਿੱਪੀਂਆਂ ੩:੨੦)।
੫. ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੧:੧੨)
੬. ਅਨੰਤ ਮਿਰਾਸ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੯:੧੫)
੭. ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਦਾਨ (ਚੇਲਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ੨:੩੮)
੮. ਦੁਸ਼ਟਾਤਮਵਾਂ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ (ਲੂਕਾ ੧੦:੧੯)
੯. ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਫਲ (ਗਲਾਤੀਆਂ ੫:੨੨,੨੩)
੧੦. ਇਕ ਮਹਿਮਾ ਤੋਂ ਭਰਿਆ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੫:੫੧-੫੪)
ਕਲੀਸਿਯਾ
ਕਲੀਸਿਯਾ (ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸੰਗਤ) ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਦਾ ਸਮੁਦਾਏ ਹਨ। ਉਹ ਮੇਮਣੇ ਦੀ ਪਤਨਿ ਹੈ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੧:੯; ਅਫਸਿੰਆਂ ੫;੨੫-੨੭; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੭), ਮਸੀਹ ਦੀ ਦੇਹ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨:੨੭) ਅਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਮੰਦਿਰ (੧ਪਤਰਸ ੨:੫,੬; ਅਫਸਿੰਆਂ ੨:੨੧,੨੨; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੩:੧੬,੧੭) ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਲੀਸਿਯਾ "ਰਸੁਲਾਂ ਅਤੇ ਭਵਿਸ਼ਯਵਕਤਾਵਾਂ ਦੀ ਨੇਵ ਉੱਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਕੋਨੇ ਦਾ ਪਤਥਰ ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਹੈ" ਬਣਾਈ ਗਈ ਹੈ (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੨੦; ੨ਪਤਰਸ ੧:੧੯-੨੦)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਸੰਗੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਹੈ। ਇਸਲਈ, ਮਸੀਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਹੋਣਾ ਨਹੀ ਛਡੇਂ (ਇਬਰਾਨਿਆਂ ੧੦:੨੫)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪਰਵਾਰ ਹੈ; ਇਸਲਈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਏਕਤਾ, ਸਹਿਯੋਗ, ਉਨਨਤੀ, ਅਤੇ ਫਲਦਾਇਕਤਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ (ਅਫਸੀਆਂ ੨:੧੯; ੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧:੧੦; ਯੂਹੰਨਾ ੧੩:੩੫; ਗਲਾਤੀਆਂ ੬:੧,੨)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਵਿਸ਼ਵਕ ਅਤੇ ਸਥਾਨੀਏ ਦੋਨਾਂ ਹੈ।
ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀ ਉੱਨਨਤੀ ਲਈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰਸੂਲ, ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਕਤਾ, ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਉਪਦੇਸ਼ਕ, ਸਿਖਿਅਕ, ਅਤੇ ਪਾਸਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨਿਉਕਤ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਅਫਸੀਆਂ ੪:੧੧-੧੨)। ਪਵਿਤਰ ਆਤਮਾ ਮਸੀਹ ਉਥੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਰਦਾਨਾਂ ਵਲੋਂ ਸੁਸੱਜਿਤ ਕਰਦਾ ਹਨ ਕਿ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀ ਉਨਨਤੀ ਹੋ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੨)। ਕਲੀਸਿਯਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਨੂੰ ਹਰ ਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰੋ, ਚੇਲਾ ਬਾਨਏ ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਸ਼ਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਵਾਂ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯-੨੦)। ਇਹ ਪ੍ਰਚਾਰ ਚਿੰਨ ਹੋਣ ਅਤੇ ਅਨੌਖਾ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਵਚਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕਰਣ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ (ਮਰਕੁਸ ੧੬:੨੦; ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੨:੪)।
ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੇ ਦੋ ਨਿਯਮ ਹਨ ਪਾਣੀ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯) ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ (੧ਕੁਰਿੰਥਿਆਂ ੧੧:੨੩-੨੯)।
ਬਪਤੀਸਮਾ
ਬਪਤੀਸਮਾ ਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ:
੧. ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪੁਨੁਰੁਤਥਾਨ ਵਿੱਚ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਤੋਂ ਸਹਭਾਗੀ ਹੋਣਾ (ਰੋਮ ੬:੧-੫)।
੨. ਪੁਰਾਣੇ ਪਾਪ ਦਾ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅੰਨਤ ਅਤੇ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਨਾ (ਰੋਮ ੬:੪)।
੩. ਮਸੀਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਣਾ (ਗਲਾਤੀਆਂ ੩:੨੭)।
੪. ਮਸੀਹ ਦਾ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਬਨਣ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦਮ ਲੈਣਾ (ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯)।
ਕੇਵਲ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮਨ ਫਿਰਾਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕੀਂ ਹੀ ਪਿਤਾ, ਪੁੱਤ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਬਪਤੀਸਮਾ ਲੈ ਸੱਕਦੇ ਹਨ (ਮਰਕੁਸ ੧੬:੧੬; ਮੱਤੀ ੨੮:੧੯)।
ਬਪਤੀਸਮਾ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਆਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸ਼ਿਸ਼ਯਤਾ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਬਪਤੀਸਮਾ ਨਹੀ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਮਨਸਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਟਾਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ (ਲੂਕਾ ੭:੩੦)। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕੀਂ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦਾ ਅਭੀਸ਼ੇਕ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਪਾਵਾਂਗੇ (ਚੇਲਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ੧੯:੧੦੭; ੧੦:੪੫-੪੮)।
"ਬਪਤੀਸਮਾ" ਯੂਨਾਨੀ ਸ਼ਬਦ ਬਪਤੀਜੋ ਵਲੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਮਤਲੱਬ ਹੈ ਡੂਬਾਉਣਾ। ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਭਾਡੀਆਂ ਜਾਂ ਕਪਡਾਂ ਨੂੰ ਡੁਬੋ ਕਰ ਧੋਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਣੀ ਦਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਵਿੱਚ ਬਪਤੀਸਮਾ ਨੈਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਡੁਬਾਕੇ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਪਾਪ ਲਈ ਮਰ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਲਈ ਜੀ ਉੱਠਣ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਪਤੀਸਮਾ ਪਿਤਾ, ਪੁੱਤ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਆਪਣੀ ਕਲੀਸਿਯਾ ਲਈ ਦੁਬਾਰਾ ਇਸ ਦੁਨਿਆਂ ਵਿਚ ਲੌਟਕਰ ਆਉਂਣਗੇ। ਤੱਦ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜੋ ਮਰ ਗਏ ਹਨ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਲਾਏ ਜਾਣਗੇ, ਫਿਰ ਜੋ ਜਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਬਾਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਠਾ ਲਈ ਜਾਣਗੇ ਤਾਕਿ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਰਹੇ (੧ਥੱਸਲੁਨਿਕੀਆਂ ੪:੧੬,੧੭)।
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ ਦੀ ਰੀਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਵੀ ਵਾਚਿਆ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤਾ।
"ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਵਲੋਂ ਪਹੁੰਚੀ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਦੇਤੀ ਹੈ; ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਜਿਸ ਰਾਤ ਉਹ ਪਕੜਵਾਇਆ ਗਿਆ ਰੋਟੀ ਲਈ ਅਤੇ ਧੰਨਵਾਦ ਦਰਦੇ ਉਸਨੂੰ ਤੋੜੀ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ; ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਦੇਹ ਹੈ, ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਹੈ: ਮੇਰੇ ਸਿਮਰਨ ਲਈ ਇਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰੋ। ਇਸ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਉਸ ਨੇ ਬਿਆਰੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕਟੋਰਾ ਵੀ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ; ਇਹ ਕਟੋਰਾ ਮੇਰੇ ਲੋਹੂ ਵਿੱਚ ਨਵੀ ਵਾਚਿਆ ਹੈ: ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਪੀਓ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਿਮਰਨ ਲਈ ਇਹੀ ਕੀਤਾ ਕਰੋ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਤੂੰ ਇਹ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ, ਅਤੇ ਇਸ ਕਟੋਰੇ ਵਿੱਚੋ ਪੀਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਏ, ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ" (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੧:੨੩-੨੬)।
ਪ੍ਰਭੂ ਭੋਜ ਕੌਣ ਖਾ ਸਕਦਾ ਹੈ:
੧. ਉਹ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਹੈ; ਅਰਥਾਤ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸ਼ੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਵਾਚਿਆ ਵਿੱਚ ਸਹਭਾਗੀ ਹੈ।
੨. ਉਹ ਜੋ ਸੱਮਝ ਵਿੱਚ ਬਚੱਚਾ ਨਹੀ ਵਰਣ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਵਰਦਾਨ ਦੀ ਸੱਮਝ ਰੱਖਦਾ ਹੋ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੧:੮)।
੩. ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਬਪਤੀਸਮਾ ਲੈ ਕੇ ਪਾਪਾਂ ਵਲੋਂ ਮਨ ਫਿਰਾਇਆ ਹੈ।
੪. ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਾਂਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਚਿਤ ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਮੇਜ ਵਿੱਚ ਸਹਭਾਗਿ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀ!
ਬਾਈਬਲ
ਬਾਈਬਲ ਮਸੀਹ ਯਿਸੁ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੁਆਰਾ ਮੁਕਤੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੁਆਰਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸ਼ਿਕਸ਼ਣ ਗ੍ਰੰਥ ਹੈ (੧ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੧੫)। ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਹੜੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਾਣੀ ਦੇ ਅਭੀਸ਼ੇਕ ਵਲੋਂ ਚਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੧:੧; ੨ਪਤਰਸ ੧:੨੦,੨੧)। ਇਸਲਈ, ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪ੍ਰੇਰੀਤ ਵਚਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (੨ਤਿਮੋਥਿਉਸ ੩:੧੬)। ਬਾਈਬਲ ਨੂੰ ਅਸੀ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਨਹੀ ਸੱਮਝ ਸੱਕਦੇ ਹਨ। ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਲਈ ਸਿੱਖਿਆ ਸਾਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੨:੧੦-੧੬)।
ਇਸਲਈ, ਇੱਕ ਅਨਾਤਮਿਕ ਮਨੁੱਖ ਅਤਮਿਕ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੱਮਝ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਬਾਈਬਲ ਹੀ ਦੈਵੀਯ ਗਿਆਨ ਦਾ ਇੱਕਮਾਤਰ ਅਡੋਲ (ਗਲਤੀਆਂ। ਤ੍ਰਟਿ ਰਹਿਤ) ਸਰੋਤ ਹੈ ਜਿਹਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੬)।
ਬਾਈਬਲ ਜਾਂ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਗਵਾਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ (ਯੂਹਨਾਂ ੫:੨੯; ਗਲਾਤੀਆਂ ੩:੮); ਇਸਲਈ, ਇਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ "ਯਿਸੂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਾਣੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਹੈ" (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੧੯:੧੦)। ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਸ਼ਾਸਤਰ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਣ ਅਤੇ ਅਧਯਨ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ ਹਨ (ਭਜਨ ੧:੨)। ਬਾਈਬਲ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਦਾ ਤੋੜਨਾਂ ਮਰੋੜਨਾ ਜਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਦੁਜੀਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਨਾ ਜਾਂ ਉਸ ਵਲੋਂ ਕੱਢਣਾ ਸਖਤ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਤੀਬੰਧਿਤ ਜਾ ਬਿਲਕੁਲ ਮਨਾਹੀ ਹੈ (੨ਪਤਰਸ ੩:੧੬; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੨:੧੮; ੧੯)।
ਨਿਆਂ
ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਸਾਰੇ ਨੈਤਿਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਨਿਆਂ ਸਿੰਹਾਸਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਗਤ ਦੇ ਅੰਤਮ ਦਿੱਨ ਖੜੇ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚਿੰਨਹੋਣ ਦੇ ਵਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਜੋ ਉਸ ਅੰਤਮ ਦਿਨ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ: ਮਤ ਤਯੱਗ, ਝੂਠੇ ਭਵਿਸ਼ਯਦਵਕਤਾਵਾਂ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਮਸੀਹ ਵਿਰੋਧੀ ਦਾ ਆਗਮਨ ਜਿਹੜਾ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਤਾਏਗਾ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਤੌਰ ਵਲੋਂ ਦੁਨਿਆ ਉੱਤਟ ਕਾਬੂ ਕਰੇਗਾ, ਲੜਾਈ, ਭੂਕੰਪ, ਆਕਾਲ, ਬੁਰਾਈ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਪੰਥੋਂ ਦਾ ਵਧਨਾ, ਅਤੇ ਆਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਚਿੰਨਹ (ਮੱਤੀ ੨੪)। ਇਸਦੇ ਬਾਦ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਪੁੱਤ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਾਮਰਥੀ ਸਵਰਗਦੂਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਉਗਾ (੨ ਥੱਸਲੁਨਿਕੀਆਂ ੧:੭)। ਉਹ ਇਸ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁਕਤੀ ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਨਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਉਗਾ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੯:੨੮) ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੇ ਮਰ ਗਏ ਹੈ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਲਾਏ ਜਾਣਗੇ; ਫਿਰ ਜਿਹੜੇ ਸ਼ਿਸ਼ਯ ਜਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿਣ ਲਈ ਉਠਾ ਲਈ ਜਾਣਗੇ (੧ ਥੱਸਲੁਨੀਕੀਆਂ ੪:੧੬,੧੭)। ਸ਼ੈਤਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੂਤ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ (ਮੱਤੀ ੨੫:੪੧; ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ ੨੦:੧੦)। ਉਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਜੀਵਨ ਦੀ ਪੁਸੱਤਕ (ਯਿਸੂ ਦੀ ਪੁਸਤੱਕ) ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆਂ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਦੀ ਝੀਲ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੦:੧੫) ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਿਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਉਗਾ (ਰੋਮ ੨:੫,੬; ਯਹੂਦਾ ੧੫)।
ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸਯੋਗ ਰਹਾਂਗੇ ਉਹ ਸਵਰਗ ਰਾਜਯ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਹੋਉਣਗੇ (ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੌਥੀ ੨੧:੭)।
ਸਵਰਗ
ਸਵਰਗ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਨੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਕਿ ਹੇ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਤੂੰ ਜੋ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਜਿਸ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਿੰਹਾਸਨ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਤੀਜਾ ਸਵਰਗ ਜਾਂ ਤੀਜਾ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (੨ ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੨:੨)। ਪਹਿਲਾ ਅਸਮਾਨ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਵਾਯੁਮੰਨਡਲ ਹੈ, ਦੂਜਾ ਅਸਮਾਨ ਤਾਰਾਮੰਨਡਲ ਹੈ, ਅਤੇ ਤੀਜਾ ਅਸਮਾਨ ਸਵਰਗ ਹੈ।
ਸਵਰਗ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਨਗਰ ਵੀ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਅਤਿ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਇੱਕ ਹੀ ਨਗਰ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਇੱਕ ਸਾਰਾ ਰੂਪ ਵਲੋਂ ਸੰਗਠਿਤ ਦੇਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਵਦੇਸ਼ ਸੱਮਝਕੇ ਸਾਡੇ ਪੂਰਵਜਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਇਸ ਜਗਤ ਉੱਤੇ ਮੁਸਾਫਿਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ (ਇਬਰਾਨੀਆਂ ੧੧:੧੬)।
ਸਵਰਗ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਅਤੇ ਵਸਤੂਆਵਾਂ ਅਵਿਨਾਸ਼ੀ ਹੈ (੧ਕੁਰਿੰਥੀਆਂ ੧੫:੫੦, ੧ਪਤਰਸ ੧:੪)।
ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦਾ ਸਿੰਹਾਸਨ ਹੈ (ਜਬੂਰ ੧੧;੪; ਯਸਾਯਾਹ ੬੬:੧)।
Comments
Post a Comment